පවනේ වැදි නැලවෙන මල් කැකුලු ඔබ එන මග සරසනු මැන..

මිදුම් පටල ඔබ ගත වෙල සිසිල දෙනුමැන..

සියොතුන් දහසින් වින් ගී ගයා ඔබ සනසනු මන...

මා එන තුරු ඇහේ පාලූව මකනු මැන...

මතක‍යි එදා අපි ඇවිදපු කටුක මග...

ආවෙ එතෙර සතපන්නට ඔබ මල් යහන් උඩ..

මහ සමුදුරු හිම කදු ඇතත් අප වෙන්කොට..

මගෙ හද පුරා ඔබ ඇව්දින සුව විදීමි මම..

නපුරු සුලන් මා හදවත පෙලන් නෙ..

ඔබෙ යහනෙ උනුසුම් බව කියවෙන්නෙ...

පෙර ලෙස ආදර වදන් මා වෙන නොම එන්නේ..

කාසි සෙලවෙන නිස ඔබ හොදිනැයි සිත දන්නේ...